STORY TIME: NOBODY BELIEVED IN ME.

Ik weet het nog heel goed. Ik was ik denk 13 jaar oud en ik ging naar het vmbo. Ik weet van mijzelf dat ik niet heel goed kan presteren onder druk. Dus toen ik de cito ging maken in groep 8 was de uitkomst wel een stukkie anders dan gedacht helaas.. Thuis heeft iedereen minimaal mavo gedaan en daar kwam ik aan met mijn lage cito score. Ik kon het mavo wel vergeten. Voor een tijdje voelde ik mij een stumpertje dat dom was. Waarom kon de rest het wel en ik niet?

Ik had mijn intake op mijn middelbare school. Na dat gesprek waren zij nog niet helemaal overtuigd van mij, dus moest ik nog een keer extra terug komen voor een gesprek. Na een tijdje afwachten ben ik toch aangenomen. Ik kreeg de brief thuis en mijn ouders bekeken de brief. Veel leuks was er niet te lezen, behalve dat ik aangenomen was. Ik werd geplaatst op basis niveau. voor de wat oudere mensen, basis is eigenlijk zo gezegd het laagste niveau dat je kan halen voor het vmbo. Mavo oftewel TL ztt twee niveaus hoger Mijn ouders waren woest. Tuurlijk, mijn cito was niet onwijs hoog, maar het was ook zeker geen basis score. Ik kon veel meer, maar omdat ik faalangst heb, kan ik minder presteren dan ik wil. Na heel veel gesprekken en gedoe met de directeur, kwam er toch uit dat ik op basis niveau moest blijven. Dat is wat Lotte aankan, en niet hoger. Zij heeft het IQ van iemand die niet erg slim is, werd gezegd Als ouder zijnde breekt je hart letterlijk in stukjes. Vooral als je weet dat dat gewoon niet klopt.

Naja goed, ik werd op basis geplaatst en kreeg ook nog eens LWO leerweg ondersteunende hulp. Ik werd in een klas van 14 mensen geplaatst, terwijl mijn zusje in een klas van 30 zat. Ik kreeg volgens de school meer aandacht, omdat ik volgens hun niet goed kon leren. Nou van die extra hulp is nooit iets gezien of gegeven. De school zag dat ik de eerste maanden al gelijk alleen maar tienen haalde en eigenlijk mijn tijd een beetje aan het verdoen was. Maar toch lieten zij mij zitten waar ik zat, okal kon ik hoger aan. Op een gegeven moment zijn mijn ouders weer gaan praten met school en besloten om mij eindelijk na 2 jaar over te plaatsen naar kader niveau. EINDELIJK, een niveau hoger. Zij gaven mij tot de kerst om te laten zien dat ik dit aan kon. Als zij zagen dat het toch in mijn nadeel was, dan zou ik weer terug geplaatst worden naar basis. Al gauw zagen zij dat ik alleen maar meer vooruit ging en nog steeds goede cijfers haalde. Toch mocht ik niet daarna overgeplaatst worden naar TL oftewel mavo

Weer twee jaar verder, kwam het moment dat ik naar het mbo ging. Ik wist al helemaal wat ik wilde. Ik zou een bekende interieur ontwerpster worden die de mooiste huizen mocht inrichten. Er was maar 1 school waar ik naartoe wilde en voor die opleiding kon je alleen niveau 4 doen. Ik ging op gesprek met de nieuwe school en aan het einde van het gesprek vertelde zij mij, dat zij niet zeker wist of ik niveau 4 aankon. Omdat dat toch echt wel wat hoger ligt dan basis en kader niveau. Zij wilde mij wel op niveau 3 plaatsen. op deze school, is niveau 3 een andere opleiding. Je wordt dan opgeleid als verkoopster in een woonwinkel Dat was dus echt niet wat ik wilde. Ik wilde interieuradviseur worden!

Vol verdriet liep ik met mijn moeder samen naar de auto. Ik zei; Ik ga echt niet naar deze school en ook niet dit niveau doen. Ik wil Interieuradviseur worden en meer niet. Ik zat in de auto en kon alleen maar huilen eigenlijk. WEER een school dat gewoon niet geloofde in wat ik kon. Alleen door middel van een papiertje waar niveaus op staan. Opeens ging mijn telefoon. Ik nam op en het was de mevrouw waar ik mijn gesprek mee had. Zij vertelde mij dat zij toch in mijn geloofde en mij op niveau 4 wilde plaatsen. Ik kreeg tot de kerst om te laten zien of ik het aankon.

En daar zijn we dan, bijna 4 jaar verder weer. Momenteel zit ik in mijn eindexamen op niveau 4 en kan ik mij hierna Interieuradviseur noemen. In de afgelopen 4 jaar heb ik 2 onvoldoendes op mijn cijferlijst gehad en voor de rest zevens of hoger. Ik ben onwijs trots als ik zie waar ik nu sta. En dat allemaal omdat ik wist dat ik dit aankon.

Morgen heb ik mijn eerste examen. Toch ben ik ergens nog erg zenuwachtig. Hoe goed ik ook weet dat ik het kan, zit er toch ergens een gevoel dat twijfelt. Had iedereen dan toch gelijk? Is dit niveau dan toch te hoog gegrepen? Als ik iets vervelend vind, dan is het wel dat je moet presteren onder druk. Bij 9 van de 10 mensen zal de uitslag altijd minder zijn bij een examen of toets dan bij een gewone les. Je bent gespannen, je wilt je uiterste best doen, je let op de tijd, je ziet dat andere mensen al klaar zijn waardoor jij je gaat stressen en nog sneller klaar wilt zijn. Naja goed, het is wat het is en morgen ga ik er gewoon voor. What is ment to be, will find his way.

Laat je nooit vertellen dat je iets niet kan of dat je daar niet slim genoeg voor bent. Laat zien wat je kan en laat iedereen zich verbazen over jou.